'ഒരു ഡയറിക്കുറിപ്പ്'

അപ്രതീക്ഷിതമായാണ് പഴയ പുസ്തകങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്ന് 
ആ ഡയറിക്കുറിപ്പുകൾ കണ്ടത്....
പതിവിനു വിപരീതമായി  വളരെ കുറച്ചുമാത്രം എഴുതിയിരിക്കുന്ന ആ വരികൾ ഇങ്ങനെ അവസാനിക്കുന്നു -
“It was an experience…
An experience that make you strong after all…
A LONELY WALK THROUGH THE LONG CORRIDOR OF HOSPITAL
WITH A HEART OF DIFFERENT EMOTIONS…! ”

'ആശുപത്രി' എന്ന വാക്ക് കേൾക്കുമ്പോൾ
എപ്പോഴും ഭീതിയും ഒരിക്കലും മായാതെ മനസ്സിലും ശരീരത്തിലും തീർക്കുന്ന മുറിപ്പാടുകളുമാണ്‌ ഓർമ വന്നിരുന്നത്…
ഓരോ ആശുപത്രിയും വ്യത്യസ്തമാണെങ്കിലും അവയ്ക്കെല്ലാം ചോരയുടെ മണമായിരുന്നു...

കോഴിക്കോട് മെഡിക്കൽ കോളേജ് ആശുപതി, PVS ഹോസ്പിറ്റൽ , കൊച്ചി Lakeshore ഹോസ്പിറ്റൽ , Renai Medicity , മെഡിക്കൽ ട്രസ്റ്റ്‌ ഹോസ്പിറ്റൽ ,കോഴിക്കോട് ബേബി മെമ്മോറിയൽ ഹോസ്പിറ്റൽ തുടങ്ങിയ ആശുപത്രികൾക്കെല്ലാം ജീവിതത്തിൽ നിർണ്ണായകമായ ചില സ്ഥാനങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതോർക്കുമ്പോൾ ഇന്ന് വല്ലാത്ത അത്ഭുതം തോന്നുന്നു...

ആശുപത്രികളുടെ നീണ്ട ഇടനാഴികൾ നൽകിയത് വല്ലാത്ത ആശ്വാസമായിരുന്നു.. Lakeshore Hospital -ലെ സർജിക്കൽ - ICU ൽ നിന്നും നീറുന്ന ആ കാഴ്ച കണ്ടു പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ...,
Medicity-യിൽ തളർന്ന ആ കൈകൾ മുറുകെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് ശരീരത്തിലേക്ക് ചേരുന്ന മരുന്നു തുള്ളികൾ നോക്കി ഉറങ്ങാതെ കാത്തിരുന്നതോർക്കുമ്പോൾ...,
BMH-ലെ റേഡിയേഷൻ ഡിപാർറ്റുമെന്റിനു മുന്നിൽ തല ചായ്ചിരുന്നതോർക്കുമ്പോൾ… ,
മനസ്സിനെ പതറാതെ പിടിച്ചു നിർത്തുന്നതിൽ ആ നീണ്ട ഇടനാഴികൾക്കുള്ള സ്ഥാനം പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ ആവാത്തതായിരുന്നു….

പക്ഷെ, ഇന്നു ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നു…
ആ ആതുരാലയങ്ങൾ നൽകിയ പ്രതീക്ഷകളെ ,
ഓരോ കാത്തിരിപ്പിനും ഒടുവിൽ തണുത്തു മരവിച്ച
ചുണ്ടുകളിൽ വിരിഞ്ഞ നനുത്ത പുഞ്ചിരിയെ,
സ്നേഹത്തിലും വിശ്വാസത്തിലും പൊതിഞ്ഞ-
ഒരു കൂട്ടം സ്വപ്നങ്ങളെ …
നിറമുള്ള, സുഗന്ധമുള്ള ഒരു നാളെയെ...!

ഇനിയൊരിക്കൽ കൂടി ആ ഇടനാഴികളിൽ ആശ്വാസം തേടേണ്ട അവസ്ഥ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടാവാതിരിക്കട്ടെ എന്ന പ്രാർഥനയോടെ…